Het is altijd leuk om bezoek te krijgen, maar deze keer was het wel héél bijzonder. Op een avond zat er ineens iemand op een grote rol naaldvilt nieuwsgierig om zich heen te kijken.
Omdat we elkaar nog niet eerder gezien hadden schrokken we een beetje van elkaar. Maar ik was al gauw vertederd door dit kleine muisje.
Omdat we elkaar nog niet eerder gezien hadden schrokken we een beetje van elkaar. Maar ik was al gauw vertederd door dit kleine muisje.
Natuurlijk moest er een hapje gegeten worden. Havervlokken en rozijnen.
Ons vriendje ging op onderzoek uit.
Had hij misschien al eerder bij ons geslapen, zonder dat wij dat wisten? In elk geval leek het bedje speciaal voor hem gemaakt. Naaldvilt ...lekker warm en zacht.
Nieuwsgierig van alle nieuwe indrukken viel het muisje uiteindelijk van vermoeidheid in slaap, alleen, niet in het wiegje, maar er bovenop!
de voorraadzakken en de grote rieten mand werden besnuffeld en van alle kanten bekeken.
Wat wil je, in de herfst moet ook dit muisje aan zijn voedselvoorraad denken.
Ook moeder muis kan het uitstekend met het kleine vriendje vinden. Vol verbazing zie ik hoe die twee elkaar begroeten....
Het bleef niet bij een gesprekje of wat beleefd gesnuffel, het muisje kroop in de armen van moeder muis en kreeg een warme knuffel!
Zouden ze elkaar dan toch kennen?
Zouden ze elkaar dan toch kennen?
Zoals aan elk bezoek kwam ook aan dit bezoek een einde.
Het muisje wilde wel altijd bij ons wonen, maar dat gaat natuurlijk niet.
Moeder muis neemt afscheid van het kleine muisje...
Nog even kijk ik hoe het muisje buiten speels tussen de plankjes door kruipt en me aankijkt met z'n prachtige kraaloogjes...
Dan komt ook aan onze ontmoeting een einde. Met vertedering neem ik afscheid van dit lieve kleine vriendje...maar wie gelooft me dat dit muisje écht op een dag nieuwschierig een kijkje in ons huis kwam nemen?
De foto's laten het zien en blijven een bijzondere herinnering aan dit onverwachte bezoekertje!