banner weblog grethilde

banner weblog grethilde

maandag 14 november 2011

`Klaas`, sinterklaasverhaal van W.G. van der Hulst





Een kleine jongen, met een scheve muts op zijn hoofd, kijkt uit over de zee. Zijn ogen staan verdrietig. Vandaag komt Sinterklaas, maar hij kan niet naar Sinterklaas toe. Dan ziet Klaas iets op de golven drijven. Het is de mijter van Sinterklaas!



De golven dragen de mooie muts helemaal aan land en Klaas grijpt de muts, heel voorzichtig en holt naar huis.
Moeder pakt de mooie muts, en t water druipt in een plasje op de stenen vloer...
Och arme Sint Nicolaas, nu is hij zijn muts kwijt. Och ik begrijp het al dat heeft de wind gedaan. Die heeft de muts afgerukt toen Sint Nicolaas uit Spanje kwam aanvaren over de zee...


 Op de markt is een groot papier aangeplakt. Alle mensen en alle kinderen komen het lezen. Zwarte Piet heeft dat biljet vannacht klaar gemaakt met mooie, heel duidelijke letters en goudpapier.Alle mensen dringen erom heen. En kijk eens wat ze lezen!



En wat doen de mensen en kinderen dan, die de boodschap van Sint gelezen hebben? Ze hollen hard weg...naar de zee, allemaal!



De volgende morgen ging Klaas op reis. En onder zijn linkerarm...droeg hij de muts. Moeder had de muts goed ingepakt. Eerst in een handdoek, toen in een kussensloop en toen in drie grote kranten.



Op de markt is het zwart van de mensen. En daar bij de fontein zat Sint Nicolaas op zijn mooie witte paard.
Klaas zag hem...hij wrong zich tot vlak bij Sint Nicolaas...



Klaas gaf het pak aan Sint Nicolaas en hij begon de dikke rol uit te pakken. Sint zag een rood puntje en zijn ogen begonnen te schitteren, en met een grote ruk zwaaide hij de muts de hoogte in. En alle mensen zagen het. Nu is hij weer de echte Sint Nicolaas...




't Was nacht geworden. Sint Nicolaas wees naar het kleine witte huisje.Bom-re-bom! ging het zacht. Er rolde wat naar beneden in het kamertje, en nog wat...en nog wat!



 De maan scheen door het venster naar binnen. Kijk eens... een spoortrein met wissels en rails en een zak knikkers, en...


Vanachter de wolken lachte de maan...



 Toen reden Sint Nicolaas en zijn knecht weer naar de stad terug. Ze hadden het erg druk. Ze moesten nog over zoveel daken rijden en op zoveel schoorstenen klimmen; want- nu de goede Sint zijn muts weer had, was hij niet meer koud en verdrietig..



Dit prachtige Sinterklaas verhaal is opnieuw door uitgeverij Callenbach uitgegeven. Het boek is een replica van de oorspronkelijke uitgave uit 1945. De tekeningen zijn van W.G. van de Hulst junior.


Sinterklaas in het muizenhuis

Familie veldmuis uit het grote bos heeft gehoord dat de stoomboot met Sinterklaas is aangekomen. Joris en Jozefien vinden het heel erg spannend. Zouden Sinterklaas en Zwarte Piet de weg kunnen vinden in het grote bos? Zou er in de zak van Sinterklaas ook voor hen een cadeautje zitten?



Moeder zegt:  ”Ga nu eerst maar een liedje zingen voor Sinterklaas en vergeet niet een wortel voor het paard in je schoen te doen”. Samen staan Jozefien en Joris bij de haard en zingen ‘’Sinterklaas kapoentje,  gooi wat in mijn schoentje, gooi wat in mijn laarsje, dank u Sinterklaasje, dank u Pieterbaasje”.




Moeder brengt de muisjes naar bed en leest nog een verhaaltje voor. ''Ga nu maar lekker slapen, morgen is het feest en komt Sinterklaas". Joris en Jozefien kruipen beiden in hun bedje onder de warme dekens.

Natuurlijk weet Sinterklaas de weg in het grote bos en hij brengt samen met Piet de zak vol met cadeaus. Jozefien en Joris hebben toch allebei zo prachtig gezongen? De volgende dag is het de verjaardag van Sinterklaas. Vol spanning wachten Joris en Jozefien. En dan... wordt er op de deur gebonsd...  De deur van het Muizenhuis gaat open en daar staat de zak van Sint vol met cadeaus.” Dank u wel Sinterklaas, dank u Piet” roepen Vader en Moeder muis.


Tjonge, ze hebben allemaal van Sinterklaas een cadeau gekregen. Joris en Jozefien kunnen bijna niet langer wachten, wat zou er toch in de pakjes zitten? Het cadeau voor Jozefien is wel heel erg groot…


Jozefien mag als eerste haar cadeau uitpakken.





Het papier kraakt. Voorzichtig maakt Jozefien haar cadeau open.  Ohhh, het is een slee om mee te spelen in de sneeuw!
Wat is Jozefien blij met haar slee!


Joris mag ook zijn pakje uitpakken.


Sinterklaas heeft Joris echte houten schaatsen cadeau gedaan. Hij pakt de schaatsen uit en knoopt de veters aan elkaar en hangt de schaatsen om zijn nek. Zo stoer! Nu kan hij schaatsen op het ijs.



 Moeder muis is nu ook wel erg benieuwd wat de Sint haar zal geven… 


Ze pakt het pakje uit.


Twee bollen wol met breipennen. Moeder muis doet de wol in haar brei mand. Sinterklaas, dank u wel. 


Als allerlaatste pakt vader muis zijn cadeau uit. 


Een groene wollen sjaal!


Vader  knoopt de sjaal om zijn nek. 


Dank u wel, Sinterklaas. De sjaal is heerlijk warm! 


De familie muis is erg blij met de prachtige cadeaus. “Sinterklaas heeft ons goed verwend”, zegt vader. 


Dan gaat Sinterklaas en Zwarte Piet weer verder. Er zijn nog zoveel pakjes uit te delen. De familie Muis zwaait en zingt: “ Dag Sinterklaas, dag Zwarte Piet”. 


Moeder brengt haar mand met de wol naar binnen. 


Vader veegt een paadje en hij heeft het lekker warm met zijn nieuwe sjaal.


Jozefien en Joris spelen samen in de sneeuw. Om de beurt trekken ze de slee.



Het was een Sinterklaasfeest om nooit te vergeten!!  

dinsdag 1 november 2011

nostalgisch ondergoed

De dagen worden korter en de koude nachten komen eraan. Tijd voor een blogje over ouderwets ondergoed. 

Een tijdje geleden kreeg ik een “oud” gebreid hemdje van een vriendin. We zijn allebei liefhebber van mooi breiwerk. In zijn eenvoud vind ik dit een mooi oud stukje handwerk. Het bovenstukje van het hemdje is gebreid in een gerstekorrel en het randje is gehaakt met een picot-randje.


Toen ik het hemdje in mijn handen had dacht ik terug aan mijn oude Tante Meta die vroeger voor mij hemden (nee, ze prikten niet ;-) en kniekousen breide in een ajourmotiefje.
Ik herinner me nog dat er bovenin de kniekous een omslagje zat waardoor een elastiekje werd geregen zodat de kousen niet af zouden zakken. Ik vond ze prachtig en in mijn herinnering droeg ik ook geen andere kousen dan die van tante Meta. Deze lieve tante - die ongetrouwd bleef- inspireerde mij om dit ondergoed te breien.
                                                                                                                

Ik zie haar nog bij ons aan de ronde tafel zitten. Woensdagmiddag kwam ze bij ons om verstelwerk te doen en altijd kwam er een ovaal zilveren doosje uit haar tas met lekkere snoepjes waaruit we dan eentje uit mochten kiezen… Zo lekker! De liefde waarmee ze voor ons verstelde en handwerkte draag ik zo in mijn herinnering mee. 

Het patroontje voor het gebreide hemdje en broekje kun je HIER (door te klikken op deze link) vinden. Het ondergoed is voor een pop van ongeveer 35 cm lengte.
                                                                                                     

Voor het ondergoed koos ik breikatoen voor pen 2/ in de kleur ecru 3061.


Op http://www.zonnekindpoppen.nl/ kun je meer lezen over deze “zonnekind” poppen. Je vindt op deze site ook een cd rom (gratis te downloaden) met een basishandleiding over  poppen maken, kleding, breipatronen,  technieken en materialen die gebruikt zijn. Een mooie site om te bekijken en te lezen!
                                                                                                              

De oude knoopjes vond ik op een brocante dag van Toytoy in Meeden.  Toen ik de knoopjes kocht werd ik attent gemaakt op de tekst die op de kaart stond: unzerbrechlich und mangelfest. Een herinnering aan de degelijkheid van vroeger. Deze knoopjes gebruik ik voor de sluiting van het poppenhemdje.


Het was erg leuk om tussen alle brocante spullen te snuffelen tussen oude meubelen, emaille, serviesgoed. De spullen zijn allemaal uitgestald in een oude rentenierswoning uit 1870 in een idyllisch dorpje op het Groninger platteland. De koffie met appeltaart was heerlijk en om het nog completer te maken: uit de koffergrammofoon klonk een muziekje. Tja, heel even leek het alsof hier de tijd heeft stil gestaan…